Listy do Zofii Konopnickiej

Zofia z Konopnickich 1° voto Królikowska, 2° voto Mickiewiczowa (1866 - 1956).
Najstarsza córka Marii Konopnickiej.

Nauki pobierała na prywatnej pensji Henryki Czarnockiej w Warszawie, zdobywając uprawnienia guwernantki. W latach 1885 - 1887 studiowała w Instytucie Panien Polskich Hotelu Lambert w Paryżu, uzyskując z wyróżnieniem dyplom nauczycielski języka francuskiego. Od października 1887 do połowy czerwca 1890 roku pracowała jako nauczycielka dzieci państwa Podhorskich w Swachach w guberni kijowskiej na Ukrainie. W lipcu 1890 roku poślubiła inżyniera Bolesława Królikowskiego, który zmarł w listopadzie 1902 roku. Będąc już wdową powróciła do wykonywania zawodu nauczycielki i wyjechała do Francji, gdzie ponownie wyszła za mąż w 1904 roku za Adama Stanisława Mickiewicza, pracownika bankowego w Paryżu, niespokrewnionego rodziną słynnego poety. Po śmierci matki w 1910 roku Zofia wróciła do kraju i zamieszkała wraz z drugim mężem w Żarnowcu, posiadłości ofiarowanej Marii Konopnickiej w 1903 roku w darze narodowym z okazji 25-lecia pracy literackiej. Podczas okupacji hitlerowskiej wspólnie z mężem zaangażowała się w działalność konspiracyjną, w wyniku czego Adam Mickiewicz został aresztowany przez gestapo w lutym 1942 roku i stracony pół roku później w KL Auschwitz-Birkenau. W 1943 roku musiała opuścić dworek w Żarnowcu, przejęty na potrzeby szpitala wojskowego. Do Żarnowca wróciła w maju 1945 roku, szczęśliwie odnajdując liczne pamiątki po matce. Na kilka miesięcy przed śmiercią Zofia ofiarowała dworek i otaczający go park narodowi polskiemu. Dziś mieści się tam Muzeum Marii Konopnickiej.