Listy do Stanisława Pytlińskiego

Stanisław Henryk Pytliński (1865-1923).
Mąż Laury Konopnickiej.

Ukończył gimnazjum w Siedlcach, a w 1888 roku Wydział Prawa na Uniwersytecie Warszawskim. Przez wiele lat pracował w wydziale prawnym Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, w czasie I wojny światowej wraz z władzami kolejowymi został ewakuowany do Moskwy. Po powrocie do kraju w 1918 roku został radcą prawnym Ministerstwa Komunikacji. Twórczość literacką zapoczątkował poematem „Beatus”, nagrodzonym w 1892 roku w konkursie „Kuriera Codziennego”. Pisał wiersze, bajki, reportaże i drobne utwory poetyckie, drukowane w czasopismach i kalendarzach warszawskich. Uznanie zyskała jego powieść zatytułowana „Koledzy”, ogłoszona drukiem w 1901 roku. Za działalność narodowo-oświatową został w 1892 roku aresztowany i na krótko osadzony w Cytadeli Warszawskiej. W tym samym roku poślubił najmłodszą córkę Marii Konopnickiej, z którą ostatecznie rozstał się dziesięć lat później. Był współredaktorem czasopism „Legion” (w 1905 roku), „Tygodnika Podlaskiego” (w latach 1906-1907) i „Witezi” (w 1908 roku). W okresie dwudziestolecia międzywojennego pełnił funkcję prezesa Związku Pracowników Kolejowych, był członkiem Kasy Literackiej Związku Literatów i Dziennikarzy, a także sekretarzem Warszawskiego Towarzystwa Artystycznego.